Nasza Loteria NaM - pasek na kartach artykułów

Co trzeba wiedzieć o żylakach

[email protected]
ŻYLAKI PRZEŁYKU Są to patologicznie poszerzone podśluzówkowe sploty przełyku w dolnej części przełyku i wpustu. Zasadniczą przyczyną żylaków przełyku jest nadciśnienie wrotne, a najczęstszą przyczyną nadciśnienia ...

ŻYLAKI PRZEŁYKU

Są to patologicznie poszerzone podśluzówkowe sploty przełyku w dolnej części przełyku i wpustu. Zasadniczą przyczyną żylaków przełyku jest nadciśnienie wrotne, a najczęstszą przyczyną nadciśnienia jest marskość wątroby. Prawidłowe ciśnienie w żyle wrotnej wynosi 5-10 mmHg.

Diagnostyka
Podstawowymi metodami stosowanymi w diagnostyce żylaków przełyku są:
* badanie radiologiczne górnego odcinka przewodu pokarmowego z użyciem środka kontrastowego oraz
* endoskopia umożliwiająca jednocześnie ich leczenie.
Najczęstszym powikłaniem żylaków przełyku jest krwawienie występujące u 25-35 proc. pacjentów z marskością wątroby. Stanowią one ok. 10 proc. wszystkich krwawień z górnego odcinka przewodu pokarmowego.

Leczenie

Leczenie żylaków przełyku obejmuje: pierwotną profilaktykę krwawienia, leczenie aktywnego krwawienia oraz wtórną profilaktykę nawrotów krwawienia.
Pierwotna profilaktyka krwawienia ma na celu obniżenie nadciśnienia wrotnego i polega głównie na leczeniu farmakologicznym.

Leczenie aktywnego krwawienia obejmuje:
* leczenie zachowawcze
* endoskopię urgensową lub ewentualne
* założenie sondy Sengstakena-Blakemore’a.

Podstawowymi sposobami leczenia endoskopowego są:
* skleroterapia
* opaskowanie.

Skleroterapia jest to wstrzyknięcie środka drażniącego do światła żylaka (obliteracja, nastrzykiwanie) lub w jego okolicę (sklerotepia, ostrzykiwanie), co powoduje zakrzepicę i zarastanie żyły. Powikłania występują w 20-25 proc. przypadków. Należą do nich: ból, gorączka, przejściowa dysfagia, rozdarcie ściany naczynia, perforacja przełyku, owrzodzenie, zwężenie przełyku, powtórne krwawienie, ropień okołoprzełykowy, przetoka przełykowo-oskrzelowa.
Zakładanie podwiązek elastycznych (opaskowanie) wykonuje się za pomocą endoskopu, który w części dystalnej ma cylinder z naciągniętą na nim opaską. Fragment naczynia, które chcemy zamknąć, jest zasysany do cylindra, aby w tym czasie zsunąć na jego podstawę podwiązkę elastyczną.

Powikłania występują w 2 proc. przypadków. Należą do nich: perforacja przełyku, rozdarcie naczynia, owrzodzenie przełyku i wtórne krwawienie.

Wyniki leczenia endoskopowego żylaków przełyku
* Skuteczność obu metod jest porównywalna – wynosi 90-95 proc.
* Mniejsza liczba powikłań występuje przy opaskowaniu, dlatego jest to metoda chętniej stosowana.

Inne sposoby tamowania krwawienia

* TIPS (transjugular intrahepatic portosystemic shunt) – zakładanie, przy pomocy radiologii interwencyjnej, stentów (przez żyłę szyjną wewnętrzną) łączących śródwątrobowo gałęzie żyły wrotnej i żył wątrobowych.

Metody leczenia chirurgicznego:
* przecięcie i zeszycie wpustu (operacja Tannera)
* doraźne zespolenia układu wrotnego z układem żyły głównej dolnej
* podkłucie żył przełykowych po podłużnym nacięciu przełyku z dostępu przez klatkę piersiową

Wtórna profilaktyka krwawienia obejmuje:

* metody endoskopowe: skleroterapia, opaskowanie
* TIPS
* eczenie chirurgiczne – zespolenia wrotno-układowe. •

ŻYLAKI ODBYTU

Są to żylakowato poszerzone żyły splotu odbytniczego. Dzielą się na:
* wewnętrzne – (powyżej linii zębatej) – guzki krwawnicze
* zewnętrzne – (poniżej linii zębatej).

Diagnostyka

Badanie „per rectum”
(przez odbyt), kolonoskopia.

Przyczyny:

* siedzący tryb życia
* dziedziczna skłonność
* zaparcia
* nadciśnienie w żyle wrotnej
* ciąża.

Żylaki zewnętrzne odbytu:

* występują poniżej linii zębatej
* pokryte nabłonkiem rogowaciejącym
* zakrzep w obrębie zewnętrznych żylaków odbytu powoduje ostry obrzęk i ból odbytu.

Żylaki wewnętrzne odbytu (choroba guzków krwawniczych):

* występują u ok. 5 proc. populacji
* w 1 proc. przypadków współwystępują z nowotworem odbytnicy
* w 23 proc. przypadków współwystępuje inna patologia odbytnicy, powodująca krwawienie.

Objawy żylaków wewnętrznych odbytu:

* krwawienie
* wydzielina śluzowa
* świąd
* wypadnięcie
* ból – pojawia się rzadko, dopóki nie wypadną i uwięzną (ból odbytu nie powinien być związany z zakrzepicą żylaków odbytu wewnętrznych).

Leczenie żylaków odbytu:

* zachowawcze
* chirurgiczne
* inne (fotokoagulacja podczerwienią, koagulacja bipolarna,
krioterapia, skleroterapia,
opaskowanie, fotokoagulacja
laserowa, elektrotermia LigaSure, wybiórcze podwiązywanie
tętnic hemoroidalnych pod kontrolą dopplerowską (Doppler guided hemorrhoidal artery ligation, DGHAL).

Leczenie zachowawcze
* dieta bogatoresztkowa
* zwiększenie podaży płynów
* preparaty z Plantago psyllium (babka płesznik)
* kąpiele nasiadowe
* środki znieczulające lub zmniejszające napięcie zwieracza (żel zawierający nitroglicerynę).

Leczenie chirurgiczne
* hemoroidektomia klasyczna
– otwarta
– zamknięta
* mukosektomia staplerowa
(Longo).
Hemoroidektomia klasyczna polega na wynicowaniu i usunięciu tkanki hemoroidalnej, anodermy i skóry wokół odbytu z pozostawieniem rany otwartej do ziarninowania (sp. Milligana-Morgana) lub zamkniętej szwem ciągłym (sp. Fergussona).

ŻYLAKI KOŃCZYN DOLNYCH

Są to wrzecionowate lub workowate poszerzenia żył powierzchownych kończyn dolnych, połączone zwykle z ich wydłużeniem i skłębieniem. Występują u ponad 30 proc. populacji powyżej 40. roku życia, częściej u kobiet.
Wszystkie żyły kończyn dolnych posiadają zastawki – zdwojenia błony wewnętrznej, posiadające rusztowanie z włókien elastycznych. Są one odpowiedzialne za utrzymywanie prawidłowego kierunku przepływu krwi. Niewydolność tych zastawek powoduje powstanie żylaków kończyn dolnych. W pozycji stojącej odpływ krwi żylnej zależy od sprawności zastawek żylnych i działania tzw. pompy mięśniowej (tzw. serce żylne).

Objawy żylaków kończyn dolnych:
* zmęczenie kończyn
* obrzęki powiększające się w ciągu dnia
* bóle – tępe lub piekące
* zmiany troficzne skóry goleni, owrzodzenia.

Najczęstsze powikłania żylaków kończyn dolnych:
* zapalenie zakrzepowe żylaków i żył powierzchownych
* krwawienia
* wybroczyny podskórne
* przewlekłe zapalenie skóry i tkanki podskórnej
* owrzodzenia.

Diagnostyka
Podstawowym, nieinwazyjnym badaniem diagnostycznym żylaków kończyn dolnych jest USG dopplerowskie żył kończyn dolnych.

Leczenie

1. Zachowawcze
* aktywność fizyczna
* częste unoszenie kończyn dolnych
* kompresjoterapia (noszenie pończoch przeciwżylakowych)
* leki flebotropowe, hamujące przepuszczalność ściany naczyń i wzmagające przepływ żylny

2. Obliteracyjne

3. Operacyjne: usunięcie żylaków i podwiązanie niewydolnych żył przeszywających.

Metody leczenia operacyjnego
* częściowe lub całkowite usunięcie żyły odpiszczelowej lub odstrzałkowej
* podwiązanie żył przeszywających
* usunięcie lub obliteracja poszczególnych żylaków.

emisja bez ograniczeń wiekowych
Wideo

Te produkty powodują cukrzycę u Polaków

Dołącz do nas na Facebooku!

Publikujemy najciekawsze artykuły, wydarzenia i konkursy. Jesteśmy tam gdzie nasi czytelnicy!

Polub nas na Facebooku!

Kontakt z redakcją

Byłeś świadkiem ważnego zdarzenia? Widziałeś coś interesującego? Zrobiłeś ciekawe zdjęcie lub wideo?

Napisz do nas!

Polecane oferty

Materiały promocyjne partnera
Wróć na bielawa.naszemiasto.pl Nasze Miasto