Rynek dla przedsiębiorców

Wstępując 1 maja 2004 do Unii Europejskiej, Polska przystąpiła również do unijnego rynku wewnętrznego. Jego zasady gwarantują m.in. swobodę przepływu pracowników, swobodę świadczenia usług i zakładania przedsiębiorstw. Ze względu na obawy państw "starej" Unii przed zalaniem ich rynku tanią siłą roboczą z "nowych" krajów członkowskich, wprowadzono do Traktatu Akcesyjnego okresy przejściowe, zgodnie z formułą 2+3+2.

Stosownie do tej formuły Polska, do końca drugiego roku członkostwa, będzie wyłączona z unijnej zasady swobody przepływu pracowników. Jeśli zajdą jakieś szczególne okoliczności na rynku pracy UE, okres przejściowy może obowiązywać kolejne 3 lata. Ewentualne dodatkowe dwa lata wprowadzone zostałyby wówczas, gdyby unijnemu rynkowi groziła destabilizacja.

Ale zamykając na okres przejściowy swe rynki pracy przed polskimi pracownikami, Unia otworzyła się na polskie przedsiębiorstwa. W ramach swobody świadczenia usług i zakładania przedsiębiorstw, polskie firmy mają prawo wykonywać usługi w krajach Unii, zatrudniając przy tym polskich pracowników. Dotyczy to większości prac, które można świadczyć na podstawie umów cywilnych, przede wszystkim umów o dzieło.

Poziom usług świadczonych przez polskie firmy w Unii stale rośnie. M.in. dlatego, że eksport usług polega także na świadczeniu ich zagranicznym firmom w Polsce. Wykwalifikowany personel i niskie koszty pracy powodują, że do Polski przenoszone są centra zarządzania największych firm europejskich. W ten sposób Polska zaczyna eksportować usługi księgowe i informatyczne.

Świadcząc usługi za granicą, Polacy specjalizują się m.in. w usługach budowlanych. Istnieje duże zapotrzebowanie na polskich lekarzy, dentystów i pielęgniarki, będących dobrymi fachowcami, znającymi języki obce. Szerokie perspektywy eksportowe ma także sektor usług informatycznych.