Jej lecznicze walory cenili już sobie starożytni Grecy, Rzymianie, Egipcjanie i Persowie. Rzymianie nazywali rzeżuchę impudens czyli bezwstydna, ponieważ dodawała wigoru miłosnego. Słynny smakosz Apicjusz (I w.n.e.) dokonał własnej kreacji napoju miłosnego, której rzeżucha była składnikiem. Hipokrates zalecał podawanie jej z dodatkiem miodu przy schorzeniach układu oddechowego.
W naszej kulturze nazywa się barankowym zielem lub wielkanocną trawą. Jest spożywana najczęściej w okresie wielkanocnym. W Polsce jest tradycyjną ozdobą wielkanocnego stołu. Wysiewa sie ją w mieszkaniach na talerzach, tackach, na wilgotnej ligninie, wacie czy papierze kuchennym. Lubi temperaturę powyżej 21 stopni i dużo wilgoci. Uprawiana w ten sposób jest gotowa do zbioru już po tygodniu.
W naturze rośnie w formie dzikiej na podmokłych łąkach, w zaroślach, nad brzegami jezior i rzek. Pochodzi z rodziny kapustowatych, ale gatunków jest bardzo wiele. W Polsce występuje ponad 10 gatunków rzeżuchy.
Listki rzeżuchy są najbardziej wartościowe w witaminy, wtedy gdy ścina się je przed zawiązaniem pączków kwiatowych. Zasobne są w witaminy A, C, E i K, zawierają znaczne ilości chlorofilu, olejków eterycznych oraz wiele cennych składników mineralnych, jak żelazo, siarkę, magnez, wapń i jod. Roślina działa moczopędnie oraz sprzyja rozpuszczaniu kamieni i piasku, gromadzących się w nerkach.
Gazeta Lubuska. Winiarze liczą straty po przymrozkach.
Dołącz do nas na Facebooku!
Publikujemy najciekawsze artykuły, wydarzenia i konkursy. Jesteśmy tam gdzie nasi czytelnicy!
Kontakt z redakcją
Byłeś świadkiem ważnego zdarzenia? Widziałeś coś interesującego? Zrobiłeś ciekawe zdjęcie lub wideo?
