Stanowisko leńca bezpodkwiatkowego odkryto w puszczy piskiej [ZDJĘCIA]

Stanowisko leńca bezpodkwiatkowego

Leniec bezpodkwiatkowy wg Polskiej Czerwonej Księgi Roślin współcześnie w Polsce został potwierdzony na 70 stanowiskach. W Polsce gatunek ten oprócz ochrony gatunkowej objęty jest również ochroną w ramach unijnej Dyrektywy Siedliskowej. W zdecydowanej większości najliczniej występuje na Podlasiu w dolinie Biebrzy, Puszczy Augustowskiej, Knyszyńskiej i Białowieskiej. Ponadto na oderwanych od zwartego zasięgu stanowiskach stwierdzono jego występowanie w kujawsko-pomorskim w okolicach Torunia i Szubina, w Puszczy Kampinoskiej oraz na Lubelszczyźnie i Pomorzu Środkowym.

Wg danych pochodzących z monitoringu przyrodniczego prowadzonego przez Główny Inspektorat Ochrony Środowiska stanowiska z liczbą ponad 1000 osobników w Polsce występują tylko w 5-ciu miejscach: Kopytkowo i Góra Zalesie w Dolinie Biebrzy, Kose Mosty w Puszczy Białowieskiej, Toruń-Barbarka w okolicach Torunia oraz w okolicy wsi Zamość koło Rynarzewa na Równinie Szubińsko-Łabiszyńskiej.

Nieoczekiwanie, w połowie maja autor tej notatki i botanik dr Włodzimierz Pisarek odkryli leńca bezpodkwiatkowego na 10 stanowiskach zlokalizowanych na terenie Nadleśnictwa Strzałowo. Na 6 stanowiskach liczebność pędów kwitnących i płonnych przekraczała tysiąc sztuk. Łącznie na wszystkich stanowiskach liczebność populacji oszacowano na 16 625 osobników.

Wszystkie stanowiska leńca bezpodkwiatkowego na terenie Nadleśnictwa Strzałowo stwierdzono na skrajach lasu graniczącego z łąkami wilgotnymi (łąki te w przeszłości były torfowiskami) w miejscach dobrze nasłonecznionych. Pojedyncze płaty spotykano również w miejscach średnio zacienionych.

Klika z nich zlokalizowanych było na niewielkich bezleśnych grądzikach przylegających do skraju lasu. W dwóch przypadkach leniec bezpodkwiatkowy został odnaleziony na zdegradowanej murawie kserotermicznej przylegającej również do wilgotnej łąki. Opisywany gatunek rósł najczęściej w towarzystwie turzycy brzegowej, przytulii północnej, poziomki, gorysza pagórkowatego, konwalii majowej i lnicy. W jego towarzystwie spotkano również cenne przyrodniczo gatunki takie jak bukwica zwyczajna, turzyca pagórkowa, wyka kaszubska czy wężymord niski. Siedliska na których rósł leniec bezpodkwiatkowy swoim składem gatunkowym roślin rosnących w runie nawiązywały najczęściej do świetlistych dąbrów i muraw kserotermicznych.

Odkryte w Nadleśnictwie Strzałowo stanowiska leńca bezpodkwiatkowego w chwili obecnej (wg danych GIOŚ) są prawdopodobnie jednym z 5–ciu najobfitszych miejsc występowania tego gatunku w Polsce.

Czy tak rzeczywiście jest? Na pytanie to trudno odpowiedzieć, gdyż aktualna wiedza o występowania tego gatunku w kraju jest ciągle bardzo słaba. Biorąc pod uwagę fakt, że podobnych do strzałowskich siedlisk potencjalnego występowania leńca bezpodkwiatkowego w Puszczy Piskiej, Lasach Napiwodzko-Ramuckich, Lasach Taborskich i innych kompleksach leśnych RDLP Olsztyn jest stosunkowo dużo, można przypuszczać, że gatunek ten jest zdecydowanie liczniejszy na Warmii i Mazurach niż podaje to najnowsze wydanie Polskiej Czerwonej Księgi Roślin. Wg autora notatki podobna sytuacja występuje w pozostałych częściach kraju. Problem tkwi tylko i wyłącznie w dokładnym przeszukaniu we właściwym czasie odpowiednich miejsc potencjalnego występowania tego gatunku.

Wszystkie strzałowskie stanowiska leńca bezpodkwiatkowego w momencie ich odnalezienia zostały objęte monitoringiem, który określi stan zachowania populacji i ewentualne zagrożenia. W chwili obecnej wydaje się, że jedynym istotnym zagrożeniem jest sukcesja roślinności drzewiastej i krzewiastej oraz zaniechanie wykaszania lub wypasu miejsc, w których występuje ten gatunek.

źródło: olsztyn.lasy.gov.pl