Wernisaż wystawy malarstwa i fotografii „To jest nasze MIEJSCE”

Wernisaż wystawy malarstwa i fotografii „To jest nasze MIEJSCE”

Kuratorem wystawy jest Małgorzata Bojarska-Waszczuk. Patronat i opiekę medialną nad wydarzeniem objęła Telewizja Polska Oddział Olsztyn, Radio Olsztyn oraz Gazeta Wyborcza.
Wystawę można oglądać codziennie od poniedziałku do czwartku w godzinach 10.00 - 18.00, w piątek od 10.00 do 15.30, do 13 marca 2015 r. Wstęp wolny!

Wystawa trojga artystów, pochodzących z Warszawy, absolwentek i profesora tamtejszej Akademii Sztuk Pięknych, związanych emocjonalnie z naszym regionem. Rodzina twórców, z których każdy posługuje się zindywidualizowanym językiem wypowiedzi artystycznej. Każdy z artystów definiuje siebie w kontekście konkretnego miejsca, relacji z przestrzenią. To, w jaki sposób postrzegają rzeczywistość, określa trzy artystyczne postawy i wizje. Autorzy przedstawiają wielkoformatowe fotografie warmińskich lasów, obrazy schematów leśnych duktów, malarską interpretację poetyckiego słowa.

Na zachód od Olsztyna, wśród lasów, nad jeziorem Isąg leży wieś Pelnik, kiedyś Pulfnick, gdzie na leśnej polanie okolonej jarem rzeki Pasłęki stoją zabudowania starego, poniemieckiego gospodarstwa, które jest domem naszej czteroosobowej rodziny. Biały, murowany budynek to dom mieszkalny a czarna stodoła pokryta prawie stuletnią dachówką jest pracownią artystyczną. W zasadzie to cała okolica jest naszą pracownią; las, łąki, jezioro i niebo nad nimi. To jest nasze MIEJSCE, gdzie rodzą się myśli, którym później nadajemy kształt fizycznego obiektu plastycznego. Tworzymy, posługując się różnymi, niezależnymi środkami wyrazu, pozostając w ścisłej więzi z miejscem naszej ćwierćwiekowej mitologii rodzinnej i przede wszystkim z samymi sobą.

Rytm życia wyznaczają pory roku, ekspresyjnie zaznaczając właściwe sobie zmiany w przyrodzie.
Jednocześnie jest to miejsce nasycone swoją historią, naznaczone piętnem dramatycznej historii ziemi warmińskiej i mazurskiej. Tu wyraźniej niż w mieście dostrzegamy i czujemy bycie tu i teraz, kształtujemy najtrudniejszą dla człowieczej psychiki zgodę na siebie, porozumienie z samym sobą. Wyrazem tego jest nasza, każdego z nas, indywidualna sztuka. Będąc w głębokim porozumieniu artystycznym i miłości rodzinnej tworzymy każde z nas osobną, diametralnie różną od pozostałych sztukę.

Natalia tworzy malarskie kolaże i murale dopełniając je literackimi, filozoficznymi sentencjami dotyczącymi pamięci i kondycji psychicznej współczesnego człowieka. Julia zaklina na papierze fotograficznym widoki magicznego, pełnego tajemnic lasu, tworząc obrazy tworów ludzkiej psychiki. ]a natomiast tworzę mapy spękań lodu na jeziorze, odbicia konstelacji gwiezdnych na ziemi w postaci geometrycznych schematów ścieżek i dróg leśnych symbolizujących nieprzewidywalne kierunki losu człowieka.
„Jeśli dojdziesz do skrzyżowania dróg - skręć”. Jest to zapis realnej, ulotnej chwili, stającej się symbolicznym obrazem miejsca i upływającego czasu. Łączy nas miejsce tworzenia a dzieli różna sztuka. Jesteśmy tu i teraz.
Stanisław Andrzejewski

JULIA ANDRZEJEWSKA
Urodziła się w 1991 roku w Warszawie. Studentka Wydziału Sztuki Mediów warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych oraz Instytutu Twórczej Fotografii w Opawie. W 2013 roku obroniła pracę licencjacką pod kierunkiem dr hab. Prota Jarnuszkiewicza prof. ASP na macierzystym Wydziale, otrzymując wyróżnienie rektorskie za najlepszy dyplom. Stypendystka Funduszu Popierania Twórczości przy Stowarzyszeniu ZAiKS. Uczestniczka kilku wystaw zbiorowych w kraju i zagranicą (m. in. Muzeum Sztuki Nowoczesnej, Mińsk, Białoruś; Festiwal Sztuk, Żyrardów; Pałac Branickich, Warszawa). Zajmuje się fotografią i malarstwem.

Charakterystyczne dla prac Julii Andrzejewskiej jest obrazowanie lasu. Sama autorka pisze o tym tak: „Założeniem mojego programu artystycznego jest zbadanie relacji człowieka z przestrzenią, która go otacza. Problem jej wpływu na funkcjonujących w niej ludzi odnoszę do swoich obszarów i swojej osoby. Miejscem, gdzie realizowałam dotychczas większość projektów był mój dom. Związany jest on z rytuałem wyjazdu i powrotu, jest naznaczony czasem życia, obecności ludzi i okresem ciszy. Uznaję to miejsce za symboliczne. To co jest w nim uderzające, to poczucie życia i śmierci, które łączą się ze sobą tworząc naturalny, coroczny cykl. Cykl, który jest wyznaczany przez opuszczanie tego miejsca przez ludzi i ich powroty. Nie można uciec od myśli, że wyjazdy i powroty są uwarunkowane przyrodą i jej odwiecznym rytmem. Obecność i nieobecność zmienia przestrzeń, jest dom. Obszary bezpieczne, udomowione zanikają, rodzi się potrzeba oswajania miejsc na nowo, granica między znanym i nieznanym zaciera się, pojawia się poczucie zagrożenia, które w kontekście funkcji domu jest nieoczywiste i intrygujące. Każdy inaczej radzi sobie z przestrzenią, która go otacza. Każdy ma inne doświadczenia z konfrontowaniem się z własnymi obawami i lękami. Problem relacji z otoczeniem, przemian zachodzących w nim w sposób ciągły i niemożliwy do zatrzymania, dotyka mnie i porusza, powoduje we mnie chęć i potrzebę zatrzymania pewnych chwil.”

NATALIA ANDRZEJEWSKA
Urodziła się w 1986 roku. w Warszawie. Jest absolwentką Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie oraz studiów podyplomowych w Instytucie Badań Literackich Polskiej Akademii Nauk; studiowała również w Accademia di Belle Arti w Wenecji. Doktorantka w Instytucie Sztuk Pięknych Uniwersytetu im. Kochanowskiego w Kielcach.
Wyróżniającą cechą jej twórczości jest łączenie teoretycznej refleksji i autorskich tekstów z działaniami z zakresu sztuk wizualnych. Praktykę artystyczną łączy z badaniami nad historią sztuki i kultury czego efektem są różnorodne formy aktywności twórczej.
Zajmuje się malarstwem, sztuką w przestrzeni publicznej, ilustracją. Kuratorka i producentka wydarzeń kulturalnych: wystaw plastycznych, spektakli teatralnych, koncertów; projektantka przestrzeni ekspozycyjnych, animatorka kultury, autorka opracowań teoretycznych na temat opieki konserwatorsko-kuratoryjnej sztuki współczesnej. Publikowała m.in. w Ínnovative Approaches to the Complex Care of Contemporary Art (London 2012), Studia i materiały konferencji naukowej studentów konserwacji i restauracji dzieł sztuki (Kraków 2012), Sztuka i Dokumentacja (Łódź 2015). Brała udział w kilkunastu wystawach w kraju i zagranicą, współpracowała m.in. z Teatrem Polonia (2009), Festiwalem Filmu i Sztuki Dwa Brzegi (2009), Akademią Sztuk Pięknych w Wenecji (2010), Galerią Krytyków Pokaz (2011), Galerią Studio (2012), Interdyscyplinarnym Festiwalem Sztuk w Żyrardowie (2010-2014). Laureatka II nagrody w konkursie artystycznym LG (2010). Stypendystka ZAiKS (2014). Obecnie związana jest z Muzeum Historii Żydów Polskich POLIN.

W swojej twórczości bazuje na doświadczeniu słowa, nieustannie badając obszar kontaktu literatury i sztuk wizualnych. Ważnym problemem Jej twórczości jest zagadnienie integralności dzieła sztuki, zjawisko fluktuacji i syntezy gatunków sztuki, źródeł idei dzieła totalnego/Gesamtkunstwerk.

W malarstwie odnosi się do procesu zagłębiania w podświadomość, w obszar, w którym rozgrywają się wewnętrzne przemiany, konfrontacje z emocjami, dzięki czemu może określić kolejne fazy własnego rozwoju. Budując zjawisko emocjonalnego palimpsestu nakłada wspomnienia na prawdę, impresję na fakt, tworząc ażur myśli, historii i słów splątanych w jeden węzeł. Na poziomie estetycznym konsekwentnie łączy minimalizm stosowanych barw z dekoratywnością motywów geometrycznych. Wyczuwa ducha dawnych awangard. Powtarza za myślą konstruktywistyczną autonomizację płaszczyzny obrazu i umowność przestrzeni malarskiej. Intuicyjnie podąża za pojęciem konstrukcji plastycznej z jej wyrazistością, autotelicznością wizualnej struktury. Wszystko poddaje dyscyplinie intelektualnej, dążąc do osiągnięcia maksymalnej czystości i ścisłości form: prostoty, celowości i logiki.

STANISŁAW ANDRZEJEWSKI
W latach 1970-1975 studiował malarstwo w pracowni prof. Tadeusza Dominika i tkaninę artystyczną w pracowni prof. Wojciecha Sadleya na Wydziale Malarstwa Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie. Od roku 1975 do 2009 roku był dydaktykiem macierzystego Wydziału, gdzie prowadził mistrzowską Pracownię Sztuki Włókna. W roku 1992 stworzył Pracownię Tkaniny Artystycznej na Wydziale Konserwacji i Restauracji Dzieł Sztuki ASP w Warszawie, którą prowadził do 2014 roku. W latach 2003-2010 kierował Magisterską Pracownią Artystyczną, prowadził również Seminarium Magisterskie na Wydziale Sztuki Uniwersytetu Warmińsko-Mazurskiego w Olsztynie. Od roku 2010 do 2014 współpracował z Uniwersytetem Muzycznym w Warszawie. Od 2009 roku pracuje na Wydziale Sztuki Mediów ASP w Warszawie, gdzie stworzył i prowadzi Pracownię Słowo - Obraz - Znak - Znaczenie. W roku 1998 otrzymał tytuł profesora sztuk plastycznych. W latach 1990-1993 pełnił funkcję prodziekana Wydziału Malarstwa. W roku 1993 został wybrany prorektorem ASP w Warszawie i pełnił tę funkcję przez dwie kadencje do roku 1999. W kadencji 2002-2005 pełnił funkcję dziekana Wydziału Malarstwa ASP w Warszawie. Od 1999 roku przez dziesięć kolejnych lat był Rzecznikiem Komisji Dyscyplinarnej przy Radzie Głównej Szkolnictwa Wyższego.

Jest laureatem nagród, m.in. Nagrody Indywidualnej Ministra Kultury i Sztuki za wybitne osiągnięcia artystyczne i dydaktyczne (1996), Złotego Medalu Zasługi (2004), Medalu stulecia ASP w Warszawie (2005) oraz Nagrody Pegaza, najwyższego honorowego odznaczenia warszawskiej ASP (1996). Swoje doświadczenia artystyczne i dydaktyczne wzbogacił wizytując różne uczelnie artystyczne m.in. Akademie Sztuk Pięknych w Berlinie (1996), Amsterdamie (1999), Paryżu (2000), Rzymie, Perugii, Florencji, Wenecji (2005), Uniwersytet Halwen w Kairze (2003).

Swoje prace prezentował na ponad 180. indywidualnych i zbiorowych wystawach w galeriach i muzeach w Europie, w obu Amerykach, Afryce, Azji i Australii. Z ważniejszych wystaw i miast należy wymienić: Warszawą, Łódź, Kraków, Białystok, Poznań, Elbląg, Olsztyn, a także Kopenhagę, Nevers, Reims, Bazyleę, Grasse, Cannes, Kassel, Pragę, Bukareszt, Madryt, Lizbonę, Essen, Sydney, Mexico City, Oven Sound i Sharbrookei Sackville w Kanadzie, Sztokholm, Landskrone, Hamburg, Hawanę, Mediolan, Rabat, Fez, Marrakesz, Jerozolimę i Betlejem.
Jest autorem książek „Rysowanie światłem” (2008), „Czterdzieści dni na pustyni” (2008), „Geometria pustyni” (2010), artystycznych książek „Morze Śmierci” (2011), ,,Zagięcie linii prostej” (2013).

Jego twórczość rozgrywa się na szerokim polu różnych dziedzin sztuki i obejmuje malarstwo, rysunek, rzeźbę ceramiczną, przestrzenne formy tkackie a także słowo literackie. Nie zatrzymując się na dłużej przy jednej z nich, wędruje po zróżnicowanych przestrzeniach, poszukując i w odkrywaniu znajdując satysfakcję tworzenia. Tym również tłumaczy się Jego głęboka potrzeba wędrowania. Podróże po pustyniach świata jako metafizycznym obszarze ziemskim stały się największą inspiracją Jego twórczości. Od wielu lat realizuje artystyczny projekt „Geometria pustyni”.